लगीनगप्पा-२

कृपया अगोदर लगिनगप्पा १ ची प्रस्तावना वाचावी म्हणजे लगिनगप्पात कधीही सामील झालात तरी लिंक तुटणार नाही. :-)
.............................................................................
एकदा शेजारच्या गावचे काही पाहुणे आपल्या घरी आले. चार-पाच जण होते. आणि म्हणाले की तुमच्या अक्काला मागणी घालायला आलो आहोत. तसे ते आईच्या (माझ्या आज्जीच्या, तिला तिची मुलं प्रेमानं ’म्हातारे’ म्हणायचे) लांबच्या नात्यातले होते त्यामुळे मुलगी बघण्याचा वगैरे प्रोग्रॅम करायला काही हरकत नव्हती. गावातली अजून चार-पाच मानाची माणसं आली. मुलगी बघितली. आणि बोलणी सुरू केली. सगळं पसंत आहे असं म्हणून मुलाकडच्यांनी देण्याघेण्याचं बोलताना २५ तोळे सोनं आणि पन्नास हजार रोख रक्कम मागितली. आम्ही सगळे विचारात पडलो. एक तर आमची लेवल ५-१० तोळे सोनं अन १५ हजारभर रुपये अशी मनात ठरली होती. आणि त्यात ते आईच्या नात्यातले त्यामुळं डायरेक्ट नकार कसा सांगायचा अशा कोड्यात पडलो होतो. दोन तीन दिवसात कळवतो असं सांगून विषय लांबणीवर टाकला. दुसऱ्या दिवशी सकाळी आई म्हणाली, "मी आज जाऊन येते पावण्याच्या घरनं, मग सांगूया काय ते."
संध्याकाळी आई परत आली. आली ती हसतंच आली. मग लागली किस्सा सांगायला. "घरात गेले तवा मालकीण घरात हुती. पाणी घेउन येईस्तवर भाईरल्या खोलीत ठेवलेल्या ज्वारी आन भाताच्या कणग्यावर थाप मारून बघितली. निस्ता पोकळ आवाज. हौद बघितला. त्यो पन मोकळाच. घरात जरा मालकिणी बरोबर नदार टाकली. काय दम न्हाई. आन खायला आन न्हाई. असल्या घरात माझी पोरगी देऊ व्हंय? आन ती बी मी २५ तोळं सोनं , ५० हजार हुंडा देऊन?" आजीनं तिच्या डोळ्यानं बघून खात्री केली आणि आम्ही नि:श्वास सोडला. बोला तुमच्या लव मॅरेजमधी आसलं कसं बघणार?