Wednesday, February 07, 2007

सय

शब्द नाही आज माझी बोलती आसवे
थेंब थेंब सय तुझी डोळ्यांतून ओघळे

शक्य नाही ते तुला कायमचे विसरणे
क्षण देतील साद जे तुजसवे बहरले

मी अता शोधत नाही विरहाची कारणे
थांबवले आहे अता मी स्वत:ला कोसणे

नाही चालली काही मात्रा नियतीपुढे
झालो वेगळे तरी आहेत सांधलेली मने

तू ठेव अशीच आठवणीत जपून मला
राहो अंतापर्यंत अशाच अक्षय ह्या भावना


अभिजित...

Labels:

5 Comments:

At 12:47 PM, February 07, 2007 , Anonymous Anonymous said...

फारा दिवसांनी मेजवानी दिलीस मित्रा! धन्यवाद! :-)
'सय' सुंदर जमली आहे. पहिल्या दोन ऒळी फार आवडल्या! अशी हुरहुर कितीतरी जणांना वाटत असेल, म्हणूनच प्रातिनिधिक वाटली मला 'सय'.

 
At 5:41 PM, February 07, 2007 , Blogger स्नेहल said...

chaan!!! :)
ata lihit raha niyameet :)

 
At 6:14 PM, February 08, 2007 , Anonymous Anonymous said...

tu jara niyamitpaNe lihit ja

 
At 12:23 AM, March 03, 2007 , Blogger Monsieur K said...

apratim! :)

 
At 12:35 PM, March 07, 2007 , Blogger abhijit said...

स्नेहल, मल्हारी, योगी. नियमित लिहिन. :-)

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home