Monday, May 14, 2007

सराव

इथे कोण कधी कोणाचा होता
जो तो फक्त आपला एकट्याचा होता

रिकामा रिकामा प्याला वाटतो हा
दोष यात थरथरत्या हाताचा होता

कसा पाय जमिनीवर राहणार ठाम
मोह असा त्या एका क्षणाचा होता

सुख दुसर्‍याचे पाहवेना का त्यांना
बांधला जरी इमला कष्टाचा होता

मी धूर्त, मूर्ख, होतो कातडीबचाव, की
चुकला कोन तुमच्या बघण्याचा होता

मला सांगण्याची, वाटली लाज तुम्हा
धक्का इतका पुरेसा अपमानाचा होता

दुखर्‍या जखमांचे मला काय कौतूक
एकेक घाव आता सरावाचा होता


अभिजित...

Labels: ,

6 Comments:

At 7:35 PM, May 14, 2007 , Blogger Ranjeet said...

chhan!

 
At 10:48 AM, May 15, 2007 , Blogger Anand Sarolkar said...

sahi!!!

 
At 5:06 PM, May 15, 2007 , Anonymous Anonymous said...

दुखर्‍या जखमांचे मला काय कौतूक
एकेक घाव आता सरावाचा होता
....ekdam bhai sher:-)

 
At 5:52 PM, September 21, 2016 , Blogger Mandar Samangadkar said...

सुरेख कविता.

 
At 5:53 PM, September 21, 2016 , Blogger Mandar Samangadkar said...

सुरेख कविता.

 
At 5:53 PM, September 21, 2016 , Blogger Mandar Samangadkar said...

सुरेख कविता.

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home