झुंज
तोडा त्या श्रृंखला फेका ही बंधने
उठूद्या झुंजार ज्वाला पेटवा तुमची तने
प्रेषितांची वाट बघण्या वेळ नाही आता
तुमचे शब्द सूक्ते अन् आयुष्य दाखला बने
ढेकळापरी मातीच्या फुटतील कारागृहे
जाणवू द्या त्यांनाही हृदयातील स्पंदने
कुत्सित जन हसतील म्हणतील, "हे कोण?"
अनलाने दिली न ओळख जाळली नुसती वने
बक्षिसापरी झेलुया घाव हे पदोपदी
ध्येयावर निष्ठा हे मलम तुला वेदने
कूपात सडणाऱ्यांचा खच हा इतस्तत:
यातनामुक्ती द्याया तुला आलो हे अवने
स्वागतास तुमच्या वाजतील सनई-चौघडे
सिद्ध व्हा साद द्या प्याऱ्या युद्धगर्जने
गोंजारणार कुठवर ही षंढ उद्विग्नता?
विश्व'जित' आहा तुम्ही चेतवा तुमची मने
अभिजित....
Labels: गझल