प्रेमांजली

मी कोण कुठला, मी नव्हतो कुणीही श्रेष्ठ
तुम्ही तुमच्या प्रेमाने केले अभिषिक्त मला

केली नव्हती अपेक्षा एवढ्या उदंड स्नेहाची
तुमच्या सहृदयतेने केले आजन्म कृतज्ञ मला

अवघड आहे दुनियेत असणे मित्र जिवाचे
ही निर्मिकाची कृपा भरभरुन दिधले मला

मी काय दिले म्हणून इतका आपलेपणा
रेशिमगाठी म्हणजे काय, कळले बहुधा मला

ही नाही कविता, ही होय अर्पण-पत्रिका
माझी हर एक निर्मिती आहे अर्पण तुम्हाला


अभिजित...

सय

शब्द नाही आज माझी बोलती आसवे
थेंब थेंब सय तुझी डोळ्यांतून ओघळे

शक्य नाही ते तुला कायमचे विसरणे
क्षण देतील साद जे तुजसवे बहरले

मी अता शोधत नाही विरहाची कारणे
थांबवले आहे अता मी स्वत:ला कोसणे

नाही चालली काही मात्रा नियतीपुढे
झालो वेगळे तरी आहेत सांधलेली मने

तू ठेव अशीच आठवणीत जपून मला
राहो अंतापर्यंत अशाच अक्षय ह्या भावना


अभिजित...