Friday, February 24, 2006

बंध

ओसंडून वाहणाऱ्या धबधब्याला
बंध घातले आहेत..
वास्तव आयुष्यचे
मला आता समजत आहे...

नियतीच्या हातात आता
सगळे दोर आहेत...
मी स्वच्छंदी होऊन
दिशाहीन भटकत आहे.

आता कुठे मी स्वत:ला सावरत आहे..
वाट तुझ्या परतीची पाहत आहे
गेली आहेस तू खूप दूर..
पण सावली तूझी माझ्या मनात तशीच आहे..

-अभिजित

Labels:

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home