दीपस्तंभ

वादळातल्या दीपस्तंभाप्रमाणे मार्ग मला दाखवतेस
एक लाट तोडी दोघा पुन्हा निघून जातेस

आजच्या जगात सगळं दिसतं सगळं मोजता येतं
तुझ्या माझ्यावरच्या प्रेमा्ला कोणत्या तराजुत तोलु

राहून राहून हजारवेळा तुझीच आठवण येते
आरशात पाहीले तरी तुझीच प्रतिमा दिसते

स्वत:ला विसरण्यासाठी स्वत:च उपाय सांगतेस
तुझी आठवण न येता जीवंत कसा राहू

व्यर्थ जाहली मजसाठी सर्व नाती
तुझ्या मुळे सर्व नात्यांना अर्थ आला

शेवटपर्यंत तुझा म्हणून राह्ण्याचे वचन दिले आहे तुला
ह्या वचनापासून मागे कसा फ़िरुन जाऊ

खरे सांगू तुझ्या विना जगणे होइल कठीण
तरीसुद्धा मनात एकमेकांच्या सदैव आपण राहु

---आभिजित